Na kolanach w intencji młodzieży

Z okazji rozpoczynającego się w Watykanie synodu w radomskiej katedrze księża i siostry zakonne modlili się z młodzieżą i za młodzież.

Actio (działanie) winno poprzedzać contemplatio(modlitewne uwielbienie i prośba). Tę zasadę przypomniał ks. Mariusz Wilk, diecezjalny duszpasterz młodzieży, na rozpoczęcie modlitwy księży i sióstr zakonnych w intencji XV Synodu Biskupów, poświęconego młodzieży, który rozpoczął obrady w Watykanie i potrwa miesiąc.

W radomskiej katedrze zgromadziło się ok. 250 księży i sióstr zakonnych z całej diecezji, by modlić się za synod i za młodzież. - „Jeśli kochacie Chrystusa, kochajcie Kościół”. To słowa św. Jana Pawła II do młodych - przypomniał bp Henryk Tomasik.

Jest to niełatwy apel i zadanie w sytuacji, gdy - jak mówił papież Franciszek na rozpoczęcie synodu - spada wśród młodych zaufanie do Kościoła. Lekarstwem jest tu siła modlitwy, która odmienia, oczyszcza i daje nadzieję.

Podczas modlitewnego spotkania w radomskiej katedrze świadectwo spotkań z duchownymi dali Otylia i Jakub Sałkowie. - Jesteśmy małżeństwem od pół roku. Na naszym ślubie było wielu księży, bo wzrastaliśmy w Kościele, a przede wszystkim w Ruchu Światło-Życie. Znamy wielu księży i bilans tych znajomości jest na plus. Mimo pewnych doświadczeń przykrych, dominują te dobre. Mamy wielu księży przyjaciół i o to chodzi. Nie chodzi o kumpli, ale właśnie o przyjaciół - mówili małżonkowie.

Centralnym punktem spotkania była adoracja Najświętszego Sakramentu. Medytację poprowadził ks. Marek Adamczyk, proboszcz parafii św. Jadwigi na radomskim os. Akademickim, doświadczony duszpasterz młodzieży. - Panie Jezu, daj nam siłę i umiejętność, byśmy byli podobni do Ciebie. Byśmy potrafili patrzeć na młodych z miłością: wtedy, gdy wydaje się, że ani Ciebie, ani nas nie potrzebują; wtedy, gdy żyją w swoim wirtualnym świecie; wtedy, gdy nie rozumiemy ich języka i sposobu życia. Panie Jezu, spraw, byśmy potrafili patrzeć na młodych tak jak Ty, z miłością. By w naszym spojrzeniu dostrzegli, że są ważni, by nasze spojrzenie było dla nich źródłem wiary. Spraw, byśmy potrafili patrzeć z miłością: wtedy, gdy przychodzą niepewni, poranieni, przez nikogo niekochani; wtedy, gdy odkrywamy ich samotność, niepewność, izolację; wtedy, gdy przytłaczają ich kompleksy, niepewność; wtedy, gdy nie wierzą, że prawdziwa miłość jest możliwa - prowadził modlitwę ks. Adamczyk.

Oprawę muzyczną spotkania przygotował zespół księży Jak Najbardziej. Nabożeństwo w katedrze to początek. Od 4 do 27 października modlitwa w intencji młodzieży i synodu, według wyznaczonego kalendarza, będzie trwała w parafiach. Na koniec, 27 października, młodzież diecezji radomskiej, a szczególnie kandydaci do sakramentu bierzmowania, spotka się w 20 centrach duszpasterstwa młodzieży rozsianych po całej diecezji.

Ks. Zbigniew Niemirski

Źródło:
https://radioplus.com.pl/diecezja-radomska/modlitwa-za-mlodych-i-synod-33191">
https://radioplus.com.pl/diecezja-radomska/modlitwa-za-mlodych-i-synod-33191"
https://radom.gosc.pl/gal/spis/5066232.Modlitwa-za-Synod-i-mlodziez-w-Radomiu"
https://radom.gosc.pl/doc/5066301.Na-kolanach-w-intencji-mlodziezy"

Katechezy przedmałżeńskie

Zapraszamy na spotkania:

1. Przygotowanie do I Komunii św.: Msza św. o godz. 10.30, po Mszy św. spotkanie z dziećmi.

2. Do Bierzmowania: Msza św. o godz. 9.00, po Mszy św. spotkanie z młodzieżą klas VIII i III Gimnazjum.

3. Katecheza chrzcielna dla rodziców dziecka i rodziców chrzestnych w ostatnią niedzielę miesiąca po Mszy św. wieczornej.

Rozkład katechez przedmałżeńskich

Dekanat: CZARNOLESKI

Młodzież KSM-u w Sanktuarium bł. Karoliny Kózkównej w Zabawie

22 września 2018 r. z okazji obchodów Jubileuszu 25-lecia istnienia Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Diecezji Radomskiej oddział KSM w Garbatce-Letnisko pielgrzymował do Zabawy. Młodzi ludzie zafascynowani osobą bł. Karoliny Kózkównej pragnęli kroczyć szlakiem jej męczeństwa. KSM-owicze swoje podążanie za bł. Karoliną rozpoczęli od uczestnictwa w Eucharystii pod przewodnictwem Ks.Bp. Henryka Tomasika, w Sanktuarium bł. Karoliny Kózkównej w Zabawie. Po Mszy Świętej wszyscy udali się na mały poczęstunek – był to czas integracji, która pomogła otworzyć się na drugiego człowieka. Pielgrzymkę zakończyła droga krzyżowa w Wał-Rudzie. Tam pogrążona w modlitwie młodzież podążała śladami jej męczeńskiej śmierci.

Kim zatem jest wspomniana wyżej bł. Karolina?

Urodziła się ona w podtarnowskiej wsi Wał-Ruda 2 sierpnia 1898 r. jako czwarte z jedenaściorga dzieci Jana Kózki i Marii z domu Borzęckiej. Pięć dni później otrzymała chrzest w kościele parafialnym w Radłowie. Jej rodzice posiadali niewielkie gospodarstwo. Pracowała z nimi na roli. Wzrastała w atmosferze żywej i autentycznej wiary, która wyrażała się we wspólnej rodzinnej modlitwie wieczorem i przy posiłkach, w codziennym śpiewaniu Godzinek, częstym przystępowaniu do sakramentów i uczestniczeniu we Mszy także w dzień powszedni. Ich uboga chata była nazywana "kościółkiem". Krewni i sąsiedzi gromadzili się tam często na wspólne czytanie Pisma świętego, żywotów świętych i religijnych czasopism.

Karolina od najmłodszych lat ukochała modlitwę i starała się wzrastać w miłości Bożej. Nie rozstawała się z otrzymanym od matki różańcem - modliła się nie tylko w ciągu dnia, ale i w nocy. We wszystkim była posłuszna rodzicom, z miłością i troską opiekowała się licznym młodszym rodzeństwem. W 1906 roku rozpoczęła naukę w ludowej szkole podstawowej, którą ukończyła w 1912 roku. Potem uczęszczała jeszcze na tzw. naukę dopełniającą trzy razy w tygodniu. Uczyła się chętnie i bardzo dobrze, z religii otrzymywała zawsze wzorowe oceny, była pracowita i obowiązkowa.

Czytaj więcej...

Apel Młodych "Bóg, który JEST"

W sobotę – 15 września – osiemdziesięcioro młodych ludzi z naszej parafii uwielbiło Boga podczas Apelu Młodych w Radomiu. Na placu Corazziego ponad 6 tysięcy osób bawiło się podczas koncertu ewangelizacyjnego Nieziemskie Granie (koncert prowadził zespół Młodzi z Winkiem pod kierunkiem księdza Bartłomieja Winka) oraz modliło się podczas adoracji Najświętszego Sakramentu, którą prowadził biskup radomski Henryk Tomasik.

Gościem specjalnym był znany mim Ireneusz Krosny- absolwent teologii. Jego występ, w którym nie padło ani jedno słowo, został przyjęty wielkimi salwami śmiechu. Aktor dał też krótkie świadectwo, które zapadło w sercach młodych ludzi. Młodych porwał także koncert "Wyrwanych z Niewoli".

A oto jak wspominają wydarzenie młodzi z naszej parafii:

„To był mój kolejny Apel Młodych. Myślałem, że nic mnie już nie zaskoczy. Jednak co roku Pan Bóg przychodzi i przemawia do mnie w inny, wyjątkowy sposób. Apel Młodych w Radomiu, to dla mnie czas spotkania się ze znajomymi i Panem Bogiem. Najlepiej wspominam odbytą spowiedź oraz Adorację Najświętszego Sakramentu. Zazwyczaj trudno mi znaleźć więcej czasu na Adorację i ciszę. Wprawiająca w zachwyt jest atmosfera modlitwy na Apelu. Jeśli chcesz poznać czym jest wspólnota młodych Kościoła weź czynny udział podczas Apelu. Nie opuszczaj placu przy scenie, oddaj się prowadzeniu Ducha Świętego, a doświadczysz cudów! Polecam”
Tomasz

„Jeśli chodzi o tegoroczny Apel Młodych najbardziej w pamięci utkwiła mi Adoracja Najświętszego Sakramentu. Pamiętam, że uśmiechałam się widząc osoby w moim wieku, które były pogrążone w modlitwie. Dla mnie adoracja była osobistym spotkaniem z Jezusem Chrystusem. Mogłam powierzyć Mu całe swoje życie. Oczywiście nie zabrakło momentów, gdzie razem z przyjaciółmi wielbiliśmy Pana Boga tańcem i śpiewem. To był bardzo udany wyjazd!”
Angelika

14 września - Święto Podwyższenia Krzyża

14 września Kościół obchodzi Święto Podwyższenia Krzyża. Wiąże się ono z odnalezieniem drzewa krzyża, na którym umarł Jezus Chrystus, a także wyraża głęboki sens krzyża w życiu chrześcijanina. Istotą święta jest ukazanie tajemnicy Krzyża jako ceny zbawienia człowieka.

Również w naszej parafii w sposób szczególny uczciliśmy Chrystusa Ukrzyżowanego. Uczestnictwo w Mszy Świętej oraz adoracja drzewa krzyża zanurzyły zebranych w Męce Pańskiej. Święto uczy także pokory przyjmowania codziennych małych i większych cierpień. 

Pan Jezus, wprowadzając św. Faustynę Kowalską w tajemnicę swego Krzyża, pokazał jej pewien obraz, który Święta opisała następująco: Wtedy ujrzałam Pana Jezusa przybitego do Krzyża. Kiedy Jezus chwilę na nim wisiał, ujrzałam cały zastęp dusz ukrzyżowanych tak jak Jezus. I ujrzałam trzeci zastęp dusz i drugi zastęp dusz. Drugi zastęp nie był przybity do Krzyża, ale dusze te trzymały silnie Krzyż w ręku; trzeci zaś zastęp dusz nie był ani ukrzyżowany, ani nie trzymał w ręku Krzyża silnie, ale wlokły te dusze Krzyż za sobą i były niezadowolone. Wtem rzekł mi Jezus: Widzisz, te dusze, które są podobne do mnie w cierpieniach i wzgardzone, te też będą podobne i w chwale do mnie; a te, które mają mniej podobieństwa do mnie w cierpieniu i wzgardzie – te też będą miały i mniej podobieństwa w chwale do mnie.

Zapraszamy do poznania genezy powstania tego święta.

Początki święta związane są z odnalezieniem przez św. Helenę relikwii krzyża na początku IV wieku i poświęceniem w Jerozolimie bazyliki ku jego czci w 335 r. Na pamiątkę, tego wydarzenia, ostatecznie 14 września, w Kościele obchodzi się uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego.

Znak krzyża był obecny w chrześcijaństwie od śmierci Jezusa. W początkach Kościoła nieraz przyjmował formę kotwicy albo trójzębu. Jako przedmiot kultu upowszechnił się i nabrał znaczenia po roku 313. W tym bowiem roku, według przekazu, cesarz Konstantyn Wielki, przed bitwą z uzurpatorem Maksencjuszem, zobaczył na tle słońca znak krzyża i słowa "w tym znaku zwyciężysz". Poza tym tenże cesarz zniósł karę śmierci przez ukrzyżowanie.

Czytaj więcej...

Pielgrzymka na Jasną Górę

10 września grupa parafian pod opieką duchową ks. kan. Augustyna Rymarczyka i ks. Filipa Lorenca odbyła pielgrzymkę do Częstochowy. Podczas Mszy Świętej pielgrzymi oddali swoje troski Maryi – Królowej Polski. Tradycją jasnogórskich pielgrzymek jest odprawianie nabożeństwa drogi krzyżowej. Dla naszych pielgrzymów rozważania poprowadził ks. Filip Lorenc.

Wrześniowa pielgrzymka na Jasną Górę jest stałym elementem życia parafii. Serdecznie dziękujemy naszym kapłanom za ich organizację i pasterską opiekę. Bóg zapłać

Imieniny ks.kan.Augustyna Rymarczyka - proboszcza naszej parafii

28 sierpnia to szczególna data dla parafian. W tym dniu dziękowaliśmy Bogu za dar życia oraz chrztu świętego ks. kan. Augustyna Rymarczyka – proboszcza naszej parafii. Zebrani wierni ofiarowali w intencji ks. kan. Augustyna najpiękniejszą modlitwę – Eucharystię. Mszę Świętą koncelebrowali: ks.kan. Augustyn Rymarczyk, ks. Filip Lorenc, ks. dr Maciej Będziński, ks. Łukasz Bociek,  ks. Jarosław Kęska oraz ks. Piotr Gruszka.

Parafianie złożyli ciepłe i pełne wdzięczności życzenia. Słowa podziękowania popłynęły od dzieci, młodzieży i dorosłych.

W imieniu kapłanów życzenia złożył ks. dr Maciej Będziński. Jeszcze raz podziękujmy naszemu Księdzu Proboszczowi za troskę i posługę miłości, przytaczając jedne z życzeń i łącząc się we wspólnej modlitwie.  

Drogi Księże Proboszczu

Jak wyrazić wdzięczność Bogu za dar życia i chrztu świętego Księdza Proboszcza? Jak zliczyć te wszystkie błogosławione chwile spędzone w ciszy konfesjonału, ukryte w tajemnicy ołtarza, czy dotyku  paciorków kapłańskiego różańca? Czy jest możliwe uczynić Bogu zadość za to, czego ludzkim umysłem nigdy nie pojmiemy? Bo jak ogarnąć Tego, który jest Nieogarniony, a który każdego dnia pokornie kryje się w kapłańskich dłoniach? Jak odwdzięczyć się Bogu za to piękne życie, które Przedwieczny zaplanował już w łonie matki? Za rodziców, którzy dokonali mądrego wyboru imienia i podjęli trud wychowania w wierze?

Właśnie dziś my – Parafianie - stajemy w pokorze wobec tylu tajemnic i takiej hojności Boga. Naszą wdzięczność pragniemy wyrazić tym, co mamy: kwiatami i modlitwą serca:

Boże, Ty który jesteś Panem Niemożliwego, uczyń każdy nasz dzień dziękczynieniem za dar życia Księdza Proboszcza.  Prosimy Cię, byś nieustannie obdarzał Go swą mocą i niepojętą miłością. Podtrzymuj tą niezmąconą cierpliwość i wyrozumiałość wobec ludzkiej słabości. Daj niezłomne męstwo w walce z wszelkim złem. Obdarzaj nadal Swoją mądrością, która wyraża się  w codziennej pasterskiej trosce o zaginione owce i czyni światłym przewodnikiem na drodze zwątpień i załamań. A przede wszystkim, zanurzaj w swojej świętości, aby Jego życie było ciągle żywym znakiem, w którym każdy człowiek rozpozna Ciebie, Panie.
Amen

Dożynki Gminno - Parafialne 2018

26 sierpnia obchodziliśmy Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej. W tym dniu dziękowaliśmy Bogu za szczególną rolę Maryi w dziejach całego narodu, ale także za tegoroczne zbiory – owoc pracy rolników. Mszy Świętej dożynkowej przewodniczył ks. prałat dr Robert Gołębiowski, który w tym roku otrzymał wyróżnienie - Statuetkę Szycha Garbacka w kategorii „Działalność społeczna i troska o człowieka”. Nagrodę wręczyli: Pan Robert Kowalczyk – Wójt Gminy Garbatka-Letnisko, Pani Teresa Fryszkiewicz – Sekretarz Gminy, Pan Włodzimierz Mazur – Przewodniczący Rady Gminy.

Maryjny charakter dożynkowego dnia szczególnie podkreślił ks. prałat Robert, który homilię zakończył antyfoną do Najświętszej Maryi Panny („Pod Twoją obronę”), uważaną za najstarszą zachowaną modlitwę maryjną. Oddajmy jeszcze raz Matce wszystkie nasze radości i smutki, naszą Garbatkę - „Małą Ojczyznę”, o której z takim wzruszeniem i miłością wspominał Ksiądz Prałat, i której piękno rozsławia służąc Bogu w Watykanie – z dala od rodzinnej miejscowości. Nie mogło zabraknąć staropolskiego gestu łamania chleba, który rozpoczął ks.kan. Augustyn Rymarczyk – proboszcz naszej parafii.

Prezentacja sołectw Gminy Garbatka – Letnisko, występ pani Moniki Boras oraz Aleksandry Kowalczyk, niezastąpiony Chór Seniora „Wrzos” – te atrakcje umiliły wspólne biesiadowanie w sali gimnastycznej Publicznej Szkoły Podstawowej im. Królowej Jadwigi w Garbatce-Letnisko.

15 sierpnia Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Prawda o Wniebowzięciu Matki Bożej stanowi dogmat naszej wiary, choć formalnie ogłoszony stosunkowo niedawno - przez papieża Piusa XII 1 listopada 1950 r. w konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus:

"...powagą Pana naszego Jezusa Chrystusa, świętych Apostołów Piotra i Pawła i Naszą, ogłaszamy, orzekamy i określamy jako dogmat objawiony przez Boga: że Niepokalana Matka Boga, Maryja zawsze Dziewica, po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej" (Breviarium fidei VI, 105)

Orzeczenie to papież wypowiedział uroczyście w bazylice św. Piotra w obecności prawie 1600 biskupów i niezliczonych tłumów wiernych. Oparł je nie tylko na innym dogmacie, że kiedy przemawia uroczyście jako wikariusz Jezusa Chrystusa na ziemi w sprawach prawd wiary i obyczajów, jest nieomylny; mógł je wygłosić także dlatego, że prawda ta była od dawna w Kościele uznawana. Papież ją tylko przypomniał, swoim najwyższym autorytetem potwierdził i usankcjonował.

Przekonanie o tym, że Pan Jezus nie pozostawił ciała swojej Matki na ziemi, ale je uwielbił, uczynił podobnym do swojego ciała w chwili zmartwychwstania i zabrał do nieba, było powszechnie wyznawane w Kościele katolickim. Już w VI wieku cesarz Maurycy (582-602) polecił obchodzić na Wschodzie w całym swoim państwie w dniu 15 sierpnia osobne święto dla uczczenia tej tajemnicy. Święto to musiało lokalnie istnieć już wcześniej, przynajmniej w V w. W Rzymie istnieje to święto z całą pewnością w wieku VII. Wiemy bowiem, że papież św. Sergiusz I (687-701) ustanawia na tę uroczystość procesję. Papież Leon IV (+ 855) dodał do tego święta wigilię i oktawę.

Czytaj więcej...

Plenerowe Warsztaty Ikonopisania

W dniach 6 - 12 lipca 2018 r. odbyły się plenerowe warsztaty ikonopisania: Oblicze Chrystusa Pantokratora. Zajęcia zgłębiania techniki malowania połączonej z codzienną modlitwą miały miejsce w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych w Garbatce-Letnisko. Końcowy efekt pracy był dla wszystkich wysoce zaskakujący. Zapewne dlatego, że ikona to nie tylko człowiek i jego talent malarski, ale rodzaj modlitwy, w której zapraszamy Boga, by przejął inicjatywę w tworzeniu obrazu. W niedzielę (12.08.2018 r.) wszystkie Ikony zostały pobłogosławione w naszym kościele podczas Mszy Świętej o godzinie 10.30 przez o. Jacka Wróbla SJ, który był organizatorem i głównym prowadzącym warsztaty.

Święto patronalne naszego kościoła

Dzień odpustu w naszej parafii (2 lipca 2018 r.) to czas szczególnej łaski związanej z możliwością uzyskania daru duchowego - odpustu zupełnego. Ten dzień zapisał się w pamięci parafian jako pełen radości i wdzięczności Bogu za dar kapłaństwa ks. Filipa Lorenca. Ks. Filip pobłogosławił osobiście wszystkich uczestniczących w Mszy Świętej oraz rozdał obrazki, na których zapisane zostało motto jego kapłańskiej posługi „Filipie, kto Mnie widzi, widzi także i Ojca” J 14,9. Pamiętajmy wraz ze św. Janem Marią Vianneyem, że „po Bogu, kapłan jest wszystkim! (...). Gdybyśmy dobrze zrozumieli, czym jest ksiądz na ziemi, umarlibyśmy: nie z przerażenia, lecz z miłości... Bez księdza śmierć i męka naszego Pana nie służyłyby do niczego. To ksiądz kontynuuje na ziemi dzieło zbawienia...”. Ogarnijmy naszych kapłanów żarliwą modlitwą, by otoczeni opieką Boga Ojca i Matki Najświętszej nie tylko wzrastali w wierze, ale owocnie pracowali w winnicy Pana.

Powitanie ks. Filipa Lorenca

1.07.2018 r. przywitaliśmy nowego wikariusza - ks. Filipa Lorenca. Dziś oddaliśmy Bogu drogę Jego kapłaństwa, wyrażając naszą odpowiedzialność za wzrost duchowy oraz modlitewną opiekę. Życzymy ks. Filipowi, by otoczony modlitwą wzrastał w wierze i  świętości.

A oto słowa Biskupa Henryka Tomasika skierowane do Neoprezbiterów:

– Pierwszą parafię pamięta się bardzo długo; związana jest zawsze z wielkimi przeżyciami i wspomnieniami. Życzę, aby nasi neoprezbiterzy przez swoją posługę duszpasterską mogli jak najowocniej budować Chrystusowy Kościół. Aby służyli pogłębieniu wiary Ludu Bożego. Oby pomogli młodzieży i dorosłym być bliżej Chrystusa. Oby ten czas spędzony w tych pierwszych parafiach zaowocował chwałą Bożą, wzrostem duchowym wiernych, a także pogłębieniem formacji kapłańskiej samych księży. Niech Pan Bóg błogosławi naszym neoprezbiterom.

Szczęść Boże

Podziękowanie ks. Łukaszowi

Niech życzenia przekazane przez rodziny Domowego Kościoła przypomną jeszcze raz wszystkim, jak wielkim błogosławieństwem jest dla nas ks. Łukasz. Jest nadal, gdyż owoce Jego czteroletniej posługi będziemy zbierać przez wiele lat.

Księże Łukaszu

Jakie to szczęście spotkać kogoś, kto już to wie, kto nasze zwątpienia zamienia w pewność.

Kto wyruszył z nami w podróż w poszukiwaniu ziemi obiecanej, rozbudzał w nas marzenia, ale jednocześnie wskazywał drogę.

Pasterza, który dbał o to, byśmy pili ze źródła wody żywej i grzali się w ogniu gorejącego krzewu.

Nauczyciela, który siał Słowo – mając nadzieję, że wzejdzie plonem stokrotnym.

Opiekuna, który zapobiegliwie dolewał oliwy do naszych lamp, aby jej nie zabrakło na powitanie tego najważniejszego Gościa.

Ojca, który z radością witał w swym progu marnotrawnego syna.

Kapłana, który łamiąc się z nami ofiarnie Chlebem karmił nas do syta.

Człowieka, który każdego dnia troszczył się o to, byśmy stali się solą ziemi.

Dziękując dziś Panu Bogu za twoją obecność wśród nas, za wszystko dobro, które się stało naszym udziałem , za czas, siły i talenty, którymi służysz ludziom, w końcu za budowanie domu na skale. Życzymy abyś dalej podążał tą drogą, którą sam Pan Bóg Ci wyznaczył

Szczęść Boże

Z lotu ptaka

Z lotu ptaka