Menu serwisu
Archiwum
Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego Zagrożonego Zagładą
25 marca, Kościół w Polsce obchodzi Dzień Świętości Życia, ustanowiony w 1998 r. w odpowiedzi na apel św. Jana Pawła II zawarty w encyklice „Evangelium Vitae” ogłoszonej 25 marca 1995 roku. Papież napisał w niej m.in., że „człowiek i jego życie jawią się nam jako jeden z najwspanialszych cudów stworzenia…” (Evangelium Vitae, 84).
W tym dniu wiele osób włącza się w dzieło Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego Zagrożonego Zagładą. To modlitwa wstawiennicza w intencji życia, które poczęło się w łonie matki, a jednak nie zostało przez nią przyjęte. Modlitwa ta ma na celu ocalenie życia, zagrożonego aborcją. Polega ono na codziennej modlitwie przez 9 miesięcy w intencji dziecka, nieznanego modlącemu się, ale zagrożonego zabiciem w łonie matki oraz w intencji jego rodziców.
Także w naszej parafii w sposób uroczysty grupa parafian przyjęła zobowiązanie modlitwy za nienarodzone dziecko i złożyła przysięgę.
Niedziela Palmowa
24.03.2024 przeżywaliśmy szóstą niedzielę Wielkiego Postu nazywaną Niedzielą Palmową, czyli Męki Pańskiej. Niedziela ta rozpoczyna obchody Wielkiego Tygodnia. To właśnie dziś miał miejsce obrzęd poświęcenia palm i uroczysta procesja do kościoła.
Wysłuchaliśmy również opisu Męki Pańskiej.
W Niedzielę Palmową zakończyły się również rekolekcje wielkopostne, za które serdeczne podziękowania należą się ks. Patrykowi Jaszkowskiemu. Ks. Patryk podkreślił, że te rekolekcje nie kończą się w niedzielę, lecz będą pracować i przynosić owoce.
Wieczorem na ulicach Garbatki odprawione zostało Nabożeństwo Drogi Krzyżowej, zakończone Apelem Jasnogórskim.
Ks. Kan. Augustyn Rymarczyk skierował serdeczne podziękowania w kierunku wszystkich, którzy uczestniczyli w Drodze Krzyżowej. Szczególne podziękowania popłynęły w kierunku Strażaków, którzy zadbali o bezpieczeństwo zgromadzonych wiernych.
Rekolekcje Wielkopostne
W dniach 20 – 24.03.2024 roku przeżywaliśmy Rekolekcje Wielkopostne. Spotkania prowadził ks. Patryk Jaszkowski – misjonarz. Głównym motywem spotkań rekolekcyjnych było ojcostwo – poznanie Boga Prawdziwego - Dobrego i Miłosiernego Taty. Ksiądz Rekolekcjonista przedstawił Boga Ojca jako tego, który Jest w domu, czeka, wspiera, opatruje rany, kocha miłością bezinteresowną i nadaje prawdziwe imię.
Głębokie i poruszające rozważania Drogi Krzyżowej przygotowane zostały ma podstawie rozważań ks. Piotra Pawlukiewicza. To Droga Krzyżowa, która trwa całe nasze życie, która jest codziennym, miłosnym podejmowaniem obowiązków, przyjmowaniem zdarzeń, trudnych spotkań czy chorób.
Sobota była dniem szczególnego spotkania z Bogiem w sakramencie pokuty i pojednania. Ks. Patryk zachęcał do głębokiego przygotowania się do oczyszczenia. Podkreślał, że kapłan jest tylko narzędziem w rękach Boga, a sakrament dokonuje się w obecności i spotkaniu z Miłosiernym Ojcem.
Przed nami ostatni dzień rekolekcji, a jednocześnie Niedziela Męki Pańskiej. Umocnieni rekolekcjami i adoracją Najświętszego Sakramentu pozwólmy Duchowi Świętemu wprowadzić nas w tajemnicę uroczystego wjazdu do Jerozolimy, Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.
XXII Mistrzostwa Ministrantów Diecezji Radomskiej w Halowej Piłce Nożnej.
Do rozgrywek zgłoszono 100 drużyn ministrantów z poszczególnych parafii diecezji, co daje liczbę 1000 zawodników. Eliminacje do XXII Mistrzostw Ministrantów Diecezji Radomskiej w Halowej Piłce Nożnej odbyły się 2 marca w czterech rejonach. W Radomiu ministranci i lektorzy rywalizowali w halach sportowych Wyższego Seminarium Duchownego i Publicznej Szkoły Podstawowej nr 6. Swoje mecze rozgrywali też w Publicznej Szkole Podstawowej w Sławnie koło Opoczna oraz w hali I Liceum Ogólnokształcącego w Starachowicach.
W tym roku również ministranci i lektorzy młodsi z naszej parafii wzięli udział w eliminacjach. Łącznie zagraliśmy osiem meczy – dwa ministranci i cztery lektorzy młodsi. Zmagania były na wysokim poziomie, towarzyszyła dobra atmosfera choć nie brakowało emocji i przeżyć. Chłopcy mogli zobaczyć i doświadczyć, że ministranci nie tylko służą przy ołtarzu, ale również mogą osiągać sukcesy sportowe.
Życzymy naszym ministrantom rozwijania pasji sportowych, a w następnym turnieju jeszcze większych sukcesów.
Nowy konfesjonał
W naszym kościele stanął nowy konfesjonał. Zamykany, wyciszony, stwarzający warunki do głębokiego przeżycia sakramentu pokuty i pojednania. Konfesjonał już został poświęcony. Serdeczne podziękowania dla Darczyńców, którzy wsparli tą inwestycję. (25.02.2024)
ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA NA WIELKI POST 2024
Bóg prowadzi nas przez pustynię ku wolności
Drodzy bracia i siostry!
Kiedy nasz Bóg się objawia, obwieszcza wolność: „Ja jestem Pan, twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli” (Wj 20, 2). Tak rozpoczyna się Dekalog dany Mojżeszowi na górze Synaj. Lud dobrze wie, o jakim wyjściu mówi Bóg: doświadczenie niewolnictwa jest wciąż odciśnięte w jego ciele. Otrzymuje dziesięć słów na pustyni jako drogę wolności. Nazywamy je „przykazaniami”, podkreślając siłę miłości, z jaką Bóg wychowuje swój lud. Jest to rzeczywiście mocne wezwanie do wolności. Nie wyczerpuje się ono w jednym wydarzeniu, ponieważ dojrzewa podczas wędrówki. Tak jak Izrael na pustyni wciąż ma wewnątrz siebie Egipt – istotnie często żałuje przeszłości i szemrze przeciwko Niebiosom i Mojżeszowi – tak i dziś Lud Boży nosi w sobie przytłaczające więzy, które musi porzucić. Zdajemy sobie z tego sprawę, gdy brakuje nam nadziei i wędrujemy przez życie jak przez pustkowie, bez ziemi obiecanej, do której moglibyśmy wspólnie dążyć. Wielki Post jest czasem łaski, w którym pustynia ponownie staje się – jak zapowiada prorok Ozeasz – miejscem pierwszej miłości (por. Oz 2, 16-17). Bóg wychowuje swój lud, aby wyszedł ze swoich zniewoleń i doświadczył przejścia ze śmierci do życia. Jak oblubieniec, ponownie przyciąga nas do siebie i szepcze do naszych serc słowa miłości.
W środę rozpoczynamy okres Wielkiego Postu
W środę – 14 lutego – przypada Popielec i rozpoczyna się okres Wielkiego Postu. Katolików od 14. roku życia obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych we wszystkie piątki roku (z wyjątkiem uroczystości liturgicznych) oraz w Popielec. Ponadto katolicy pomiędzy 18. a rozpoczęciem 60. roku życia zobowiązani są do postu ograniczającego się do jednego posiłku do syta i dwóch lekkich w ciągu dnia w Popielec i Wielki Piątek. Post jest wyrazem zjednoczenia z cierpiącym Chrystusem oraz środkiem wewnętrznego oczyszczenia. Aby zrozumieć sens postu zapraszam do przeczytania artykułu „Chrześcijańskie znaczenie postu” ks. Wojciecha Bartoszka https://www.apchor.pl/2018/10/31/Chrzescijanskie-znaczenie-postu
W piątki Wielkiego Postu:
Godz. 16.00 – Adoracja Najświętszego Sakramentu i Koronka do Bożego Miłosierdzia
Godz. 17.00 – Droga Krzyżowa dla dzieci i dorosłych. Po Drodze Krzyżowej Msza święta wieczorna.
Godz. 18.30 – Droga Krzyżowa dla młodzieży
W Niedzielę Wielkiego Postu o godz. 16.15 – Gorzkie Żale z kazaniem pasyjnym, a bezpośrednio po nabożeństwie - Msza święta wieczorna.
Gorąco zachęcamy do licznego udziału.
Do odprawiania tych nabożeństw przypisana jest możliwość odpustu zupełnego. Możemy ofiarować go za siebie lub za zmarłych. Warunki uzyskania odpustu zupełnego:
- Brak jakiegokolwiek przywiązania do grzechu, nawet powszedniego (jeżeli jest brak całkowitej dyspozycji - zyskuje się odpust cząstkowy)
- Stan łaski uświęcającej (brak nieodpuszczonego grzechu ciężkiego) lub spowiedź sakramentalna
- Przyjęcie Komunii świętej
- Odmówienie modlitwy (np. "Ojcze nasz" i "Zdrowaś Mario") w intencjach Ojca Świętego (nie chodzi o modlitwę w intencji samego papieża, choć i ta modlitwa jest bardzo cenna; modlitwa związana z odpustem ma być skierowana w intencji tych spraw, za które modli się każdego dnia papież. Intencje te są często ogłaszane, m.in. na naszych stronach z kalendarzem na dany miesiąc)
ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO NA XXXII ŚWIATOWY DZIEŃ CHOREGO
„Nie jest dobrze, by człowiek był sam”.
Leczyć chorego poprzez leczenie relacji
„Nie jest dobrze, by człowiek był sam” (Rdz 2, 18). Od początku Bóg, który jest miłością, stworzył człowieka dla komunii, wpisując w jego istotę wymiar relacji. W ten sposób nasze życie, ukształtowane na obraz Trójcy Świętej, jest powołane do pełnego realizowania się w dynamizmie relacji, przyjaźni i wzajemnej miłości. Jesteśmy stworzeni, by przebywać razem, a nie samotnie. I właśnie dlatego, że ów projekt komunii jest tak głęboko wpisany w ludzkie serce, doświadczenie opuszczenia i samotności przeraża nas i okazuje się dla nas bolesne, a nawet nieludzkie. Staje się ono jeszcze bardziej dotkliwe w czasie słabości, niepewności i poczucia braku bezpieczeństwa, często spowodowanych wystąpieniem jakiejś poważnej choroby.
Myślę na przykład o tych, którzy byli przerażająco samotni podczas pandemii Covid-19: pacjentach, którzy nie mogli przyjmować odwiedzających, ale także pielęgniarkach, lekarzach oraz o personelu pomocniczym, wszystkich przeciążonych pracą i odizolowanych na oddziałach zamkniętych. I oczywiście nie zapominajmy o tych, którzy musieli samotnie stawić czoła godzinie śmierci, wprawdzie pod opieką personelu medycznego, ale z dala od swoich rodzin.
Jednocześnie, ze smutkiem dzielę cierpienie i samotność tych, którzy z powodu wojny i jej tragicznych następstw, znajdują i się bez wsparcia i pomocy: wojna jest najstraszniejszą z chorób społecznych, a osoby najsłabsze płacą za nią najwyższą cenę.
Święto Ofiarowania Pańskiego
Święto Ofiarowania Pańskiego
2 lutego obchodziliśmy święto Ofiarowania Pańskiego (znane również jako Święto Matki Bożej Gromnicznej).
Przypada ono czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu i jest pamiątką ofiarowania Pana Jezusa w świątyni jerozolimskiej oraz dokonania przez Matkę Bożą obrzędu oczyszczenia.
W tym dniu uczniowie klas 3 przygotowujący się do Pierwszej Komunii Świętej przyjęli z rąk rodziców świecę. Kapłani natomiast wręczyli dzieciom książeczki.
Od 1997 r. 2 lutego Kościół powszechny obchodzi ustanowiony przez św. Jana Pawła II Dzień Życia Konsekrowanego, poświęcony modlitwie za osoby, które oddały swoje życie na służbę Bogu i ludziom w niezliczonych zakonach, zgromadzeniach zakonnych, stowarzyszeniach życia apostolskiego i instytutach świeckich.
Jest to więc szczególny dzień modlitw w intencji sióstr posługujących w naszej parafii. Życzenia i podziękowania złożyli ministranci oraz dzieci, a wierni przyłączyli się oddając Bogu wszelkie troski naszych sióstr.
Podziękujmy Bogu i Maryi za dar posługi sióstr i otoczmy je codzienną modlitwą.