W środę rozpoczynamy okres Wielkiego Postu

W środę – 14 lutego – przypada Popielec i rozpoczyna się okres Wielkiego Postu. Katolików od 14. roku życia obowiązuje wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych we wszystkie piątki roku (z wyjątkiem uroczystości liturgicznych) oraz w Popielec. Ponadto katolicy pomiędzy 18. a rozpoczęciem 60. roku życia zobowiązani są do postu ograniczającego się do jednego posiłku do syta i dwóch lekkich w ciągu dnia w Popielec i Wielki Piątek. Post jest wyrazem zjednoczenia z cierpiącym Chrystusem oraz środkiem wewnętrznego oczyszczenia. Aby zrozumieć sens postu zapraszam do przeczytania artykułu „Chrześcijańskie znaczenie postu” ks. Wojciecha Bartoszka https://www.apchor.pl/2018/10/31/Chrzescijanskie-znaczenie-postu

W piątki Wielkiego Postu:

Godz. 16.00 – Adoracja Najświętszego Sakramentu i Koronka do Bożego Miłosierdzia

Godz. 17.00 – Droga Krzyżowa dla dzieci i dorosłych. Po Drodze Krzyżowej Msza święta wieczorna.

Godz. 18.30 – Droga Krzyżowa dla młodzieży

W Niedzielę Wielkiego Postu o godz. 16.15 – Gorzkie Żale z kazaniem pasyjnym, a bezpośrednio po nabożeństwie - Msza święta wieczorna. 

Gorąco zachęcamy do licznego udziału.

Do odprawiania tych nabożeństw przypisana jest możliwość odpustu zupełnego. Możemy ofiarować go za siebie lub za zmarłych. Warunki uzyskania odpustu zupełnego:

• Brak jakiegokolwiek przywiązania do grzechu, nawet powszedniego (jeżeli jest brak całkowitej dyspozycji - zyskuje się odpust cząstkowy)
• Stan łaski uświęcającej (brak nieodpuszczonego grzechu ciężkiego) lub spowiedź sakramentalna
• Przyjęcie Komunii świętej
• Odmówienie modlitwy (np. "Ojcze nasz" i "Zdrowaś Mario") w intencjach Ojca Świętego (nie chodzi o modlitwę w intencji samego papieża, choć i ta modlitwa jest bardzo cenna; modlitwa związana z odpustem ma być skierowana w intencji tych spraw, za które modli się każdego dnia papież. Intencje te są często ogłaszane, m.in. na naszych stronach z kalendarzem na dany miesiąc)

ORĘDZIE OJCA ŚWIĘTEGO NA XXXII ŚWIATOWY DZIEŃ CHOREGO

„Nie jest dobrze, by człowiek był sam”.
Leczyć chorego poprzez leczenie relacji

„Nie jest dobrze, by człowiek był sam” (Rdz 2, 18). Od początku Bóg, który jest miłością, stworzył człowieka dla komunii, wpisując w jego istotę wymiar relacji. W ten sposób nasze życie, ukształtowane na obraz Trójcy Świętej, jest powołane do pełnego realizowania się w dynamizmie relacji, przyjaźni i wzajemnej miłości. Jesteśmy stworzeni, by przebywać razem, a nie samotnie. I właśnie dlatego, że ów projekt komunii jest tak głęboko wpisany w ludzkie serce, doświadczenie opuszczenia i samotności przeraża nas i okazuje się dla nas bolesne, a nawet nieludzkie. Staje się ono jeszcze bardziej dotkliwe w czasie słabości, niepewności i poczucia braku bezpieczeństwa, często spowodowanych wystąpieniem jakiejś poważnej choroby.

Myślę na przykład o tych, którzy byli przerażająco samotni podczas pandemii Covid-19: pacjentach, którzy nie mogli przyjmować odwiedzających, ale także pielęgniarkach, lekarzach oraz o personelu pomocniczym, wszystkich przeciążonych pracą i odizolowanych na oddziałach zamkniętych. I oczywiście nie zapominajmy o tych, którzy musieli samotnie stawić czoła godzinie śmierci, wprawdzie pod opieką personelu medycznego, ale z dala od swoich rodzin.

Jednocześnie, ze smutkiem dzielę cierpienie i samotność tych, którzy z powodu wojny i jej tragicznych następstw, znajdują i się bez wsparcia i pomocy: wojna jest najstraszniejszą z chorób społecznych, a osoby najsłabsze płacą za nią najwyższą cenę.

Czytaj więcej...

Święto Ofiarowania Pańskiego

Święto Ofiarowania Pańskiego

2 lutego obchodziliśmy święto Ofiarowania Pańskiego (znane również jako Święto Matki Bożej Gromnicznej).

Przypada ono czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu i jest pamiątką ofiarowania Pana Jezusa w świątyni jerozolimskiej oraz dokonania przez Matkę Bożą obrzędu oczyszczenia.

W tym dniu uczniowie klas 3 przygotowujący się do Pierwszej Komunii Świętej przyjęli z rąk rodziców świecę. Kapłani natomiast wręczyli dzieciom książeczki.

Od 1997 r. 2 lutego Kościół powszechny obchodzi ustanowiony przez św. Jana Pawła II Dzień Życia Konsekrowanego, poświęcony modlitwie za osoby, które oddały swoje życie na służbę Bogu i ludziom w niezliczonych zakonach, zgromadzeniach zakonnych, stowarzyszeniach życia apostolskiego i instytutach świeckich. 

Jest to więc szczególny dzień modlitw w intencji sióstr posługujących w naszej parafii. Życzenia i podziękowania złożyli ministranci oraz dzieci, a wierni przyłączyli się oddając Bogu wszelkie troski naszych sióstr.

Podziękujmy Bogu i Maryi za dar posługi sióstr i otoczmy je codzienną modlitwą.