45. Rocznica Święceń Kapłańskich ks. kan. Augustyna Rymarczyka (5 czerwca 2021)

„Wesel się duszo moja i dziękuj Bogu za dar Eucharystii. Wesel się, duszo moja, i dziękuj Bogu za dar tak wspaniały” – 45 lat temu  te słowa wybrane jako prymicyjne motto wyznaczyły sens kapłańskiej drogi. Duch Święty sprawił, że właśnie w Roku Eucharystii obchodzimy wraz z Księdzem Proboszczem tak piękny jubileusz wierności powołaniu.

Ten rok jest również pewnym podsumowaniem całej kapłańskiej drogi Naszego Jubilata. Rok Eucharystii – życie Eucharystią i w Eucharystii. Bo taki jest los kapłana – każdego dnia być spożywanym, na wzór tego, który pozwala się spożywać. 

Dziękujemy za codzienny przykład wiary w Boga ukrytego w Najświętszym Sakramencie. Za słowa rozpalające w nas miłość do tej Największej Tajemnicy  Świata. Za  sakramenty umożliwiające nam czerpanie ze Źródła Życia, dzięki któremu łaknąć i pragnąć nie będziemy.

W szczególny sposób pragniemy podziękować za ten dar kapłaństwa Maryi, którą Bóg uczynił Matką Kapłanów. Ona w każdej chwili życia Księdza Proboszcza zanosi Jezusowi owoce duszpasterskiej pracy. Była i jest cichym i pokornym świadkiem kapłańskich westchnień, radości i trudów pielgrzymowania. Szeptała na ucho słowa otuchy, zbierała uśmiechy, a może skrzętnie skrywane łzy. Przyprowadzała do kratek konfesjonału córki i synów, abyś mocą Chrystusowego Kapłaństwa uzdrawiał i leczył. Jej piękno odbija się w tej szczególnej wrażliwości Księdza Proboszcza na przyrodę i modlitwę różańcową.

Nie jesteśmy w stanie zliczyć tych wszystkich cudów – cichych, ukrytych dla naszych oczu, ale wielkich w oczach Pana. Jesteśmy zbyt słabi, zbyt mali, by odwdzięczyć się Bogu za Naszego Pasterza. Dlatego przyjmij proszę naszą modlitwę, a w szczególności Eucharystię – którą ukochałeś – jako dar wdzięczności Parafian za wszelkie okazane dobro.

Dziś pragniemy zamknąć całe Księdza kapłańskie życie między pocałunkami ołtarza, które przez 45 lat posługi codziennie składałeś.

Dziś wraz z Matką Kościoła i Matką Kapłanów pragniemy pochylić się nad Świętą Głową Kapłana i ucałować ją, odwzajemniając się choć trochę za Miłość składaną za nas na ołtarzu.
Dziś również stajemy w pokorze dziękując Bogu Ojcu za tajemnicę kapłańskiego życia, której nigdy w pełni nie zgłębimy.

Drogi Jubilacie – za Twą gorliwość duszpasterską Bogu niech będą dzięki,
a na dalsze dni Twej pasterskiej posługi  -  „Szczęść Boże”!